Berichten met tag ‘gebitsslijtage’
Tandenknarsen: het verhaal van Rieneke
Al tijden, eigenlijk al mijn hele leven, knars ik mijn tanden en kiezen tegen elkaar.
Niet dat ik dat zelf merk. Maar ik doe het wel, en nog hard ook, vooral als ik slaap.
Kennelijk is het minder erg dan snurken, want ik heb er nooit klachten over gehad.
Soms knars ik ook wel eens zachtjes overdag. Vooral als het druk is op mijn werk. Maar ach, ik heb er geen last van dat tandenknarsen, dus geen probleem … toch?
Schrik bij de tandarts
Toen vroeg mijn tandarts: “Knars jij soms met je tanden?”
“Ja”, zei ik met een beetje schrik. “Hoe kom je daar zo bij?”
“Dat zie ik, want je tanden zijn afgesleten”, zei hij.
Oei!
“En je achterste kiezen verslijten nog meer.”
Ik had al een paar kronen en nu moest er nog een nieuwe vulling bij komen, want die kies had een barst. Ai!
“Dat is het effect dat het harde tandenknarsen heeft op je tanden”, vertelde de tandarts. “Ga je zo door, dan zit je over een aantal jaren met een gebit dat nog maar half zo hoog is als nu. Het slijt helemaal af op die manier.”
Dat zag ik niet zitten: een mond vol met platte stompjes, als een boer uit de Middeleeuwen.
“Kan ik er wat aan doen?”, vroeg ik verschrikt.
Ja, dat kon.
De oplossing voor het tandenknarsen
Ik moest ‘s nachts een soort gebitsbeschermer gaan dragen. Dat was de beste oplossing. De tandarts noemde het een opbeetplaat. Met die opbeetplaat zou alles weer op z’n pootjes (tandjes?) terechtkomen.
Dus ik nam een hap uit een soort kleipasta, want daarmee werd mijn knarsgebitje gemaakt.
Toen moest ik nog een hele week wachten terwijl een laboratorium aan de slag ging.
Daarna kwam mijn gebitje. Het was een stuk kunststof dat precies op mijn tanden paste. Het zag er niet zo heel eng uit, vond ik; je zag er nauwelijks wat van zolang ik niet heel breed ging lachen. En hoe dan ook: ik moest het knarsgebitje in mijn slaap dragen.
Wennen aan een knarsbitje
Dat slapen met een bitje in probeerde ik, maar ik vond het helemaal niks.
Ik voelde het gewoon zitten, een vreemd element in mijn mond. Als een soort hele grote kauwgum die je niet mag doorslikken.
Maar ja. Ik wilde mijn tanden niet tot op het bot afknarsen! En dat gebitje had me tweehonderd euro gekost, lang leve de tandarts, dus ik kon het moeilijk meteen wegsmijten.
“Geen zorgen maken,” zei mijn moeder, “dan neem je over twintig jaar toch een kunstgebit, net als ik.”
Ja, feestelijk bedankt ma. Ik wil geen nepgebit, stel je voor. Neptanden zie je altijd zitten. En het doet pijn. Pijn om in te laten zetten, pijn om te onderhouden. Dat zie ik bij veel oudere mensen. En het past vaak ook niet goed — dan moet je weer naar de tandarts, om alles recht te laten zetten of bij te laten slijpen of weet ik veel. Dat kost dan ook meteen weer een klein vermogen.
Nep is gewoon een bron van problemen. Dat wilde ik dus niet. Dan maar stoppen met knarsetanden.
Knarsbitje: de tweede poging
Het antiknarsgebitje lag nog in een la. Ik nam het eruit en probeerde het opnieuw.
Ik was me ondertussen ook veel meer bewust geworden van het knarsen.
Vooral nadat ik bij de tandarts was geweest.
Ik knarste eigenlijk overal. Op het werk, in de trein, op de gekste plekken eigenlijk. Zou dat nou altijd al zo geweest zijn? Had ik er vroeger gewoon nooit op gelet?
Ik kreeg er ook steeds meer last van. Pijn in mijn tanden, in mijn kiezen, in mijn kaken.
Het was dus wel de moeite waard om het knarsgebitje weer in mijn mond te doen. En deze keer bleef ik het indoen. Niet stiekem meteen weer onder mijn kussen stoppen, nee, ik hield het de hele nacht in.
Het werkte. Ik had ‘s ochtends geen last meer van mijn kaken, en mijn gebit voelde niet meer als een soort rammelaar die elke nacht door elkaar werd geschut.
Shit. Had de tandarts toch gelijk.
Maar goed, ik hoef tenminste geen kunstgebit.
En nu ik deze site heb gevonden weet ik: als ik dit antiknarsbitje stuk bijt, ga ik gewoon een online bestelling doen voor de volgende.
Lekker goedkoop. Want ja, we blijven wel Hollander hè?
Tandenknarsen in je slaap: mijn ervaringen
Tandenknarsen. Je ziet het stripfiguren vaak doen. Meestal met een “Grrrr” tekstballonnetje erbij om aan te geven dat ze Heel Erg Kwaad zijn.
In het echt zie je mensen overdag niet veel tandenknarsen. Maar ‘s nachts is het een ander verhaal.
Onderzoekers schatten dat dit knarsgedrag voorkomt bij 14 tot 20 % van de kinderen en bij 6 tot 20 % van de volwassenen.
De knarsers zijn zichzelf er vaak niet eens van bewust. Hooguit worden ze ‘s ochtends wakker met hoofdpijn, of met kaakpijn, of met een kapotte wang omdat ze ook op hun wang hebben gekauwd.
Het kan ook zijn dat ze er helemaal niets van merken, ook ‘s ochtends niet.
Dat was bij mij het geval.
Ik sliep prima en merkte niets…totdat de tandarts me erop wees dat mijn voortanden aan het afslijten waren. Dat kwam door tandenknarsen, vertelde hij mij. Of met een duur woord: bruxisme.
Ik had moeite om het te geloven. Ik had toch nergens last van?
Maar ja, toen keek ik eens goed in de spiegel. Inderdaad, er waren stukjes van mijn voortanden verdwenen.
En niet alleen mijn voortanden waren beschadigd. Mijn hoektanden, die puntig horen te zijn, waren helemaal rond afgesleten. Dieper in mijn mond leken ook mijn kiezen minder groot te zijn dan vroeger.
350 euro voor een stuk plastic?
“Geen probleem,” zei de tandarts. “Je krijgt een knarsbitje van mij. Dan slijten je tanden niet meer af. Je zult zien dat je er prima mee slaapt.”
Dat was inderdaad zo. Ik deed elke nacht het bitje in en sliep goed, en mijn tanden sleten niet verder af. Maar na een paar jaar had ik weer een nieuw bitje nodig.
Ik ging van te voren eens bekijken wat zo’n knarsbitje eigenlijk kost. Daar had ik de eerste keer niet erg op gelet. Toen werd mijn knarsbitje vergoed door mijn ziektekostenverzekering.
Nu had ik geen aanvullende tandartsverzekering meer, dus moest ik het bitje zelf betalen. Ik belde de tandarts: bleek me dit geintje zo’n 350 euro te gaan kosten. Kassa! Fijn voor de tandarts en zijn skivakantie, niet zo fijn voor mij.
Kan dat niet goedkoper?
Ik ging op onderzoek uit. Dit moest goedkoper kunnen.
Ik wist inmiddels hoe een knarsbitje zoals de tandarts je dat voorschrijft gemaakt wordt. Zo een wilde ik er dus, precies op maat gemaakt. Niet een hockeybit of zoiets.
Nou, dat kan. Je kunt online precies hetzelfde bitje bestellen dat je van de tandarts krijgt. Het bitje wordt door een laboratorium exact op maat gemaakt. Net als bij de tandarts; ze maken zelfs een gipsafdruk van je gebit. Maar dan dus niet voor 350 euro.
Dit op maat gemaakte bitje kost minder dan 100 euro!.
Ik ben zelf heel tevreden met mijn nieuwe bitje, en ik kan weer jaren vooruit.
4 comments 24/07/2011